Empatyczne instytucje

Ze wstępu:

Publikacja, jaką właśnie Państwo czytacie, jest próbą przekonania Was do uwzględnienia perspektywy praw dziecka w działaniach każdego rodzaju instytucji. O najmłodszych przywykło się mówić w publicznej debacie w kontekście placówek oświatowo-wychowawczych, szkół i organizacji zajmujących się ich szeroko pojętą edukacją. Znacznie rzadziej, żeby nie powiedzieć, że prawie w ogóle nie jest podnoszony temat wpływu, jaki na życie młodych ludzi ma całe środowisko urzędów, przedsiębiorstw, mediów, stowarzyszeń i fundacji, które także zajmują się ich sprawami, choć często z innej perspektywy, np. akceptując programy edukacyjne, kontrolując działania wychowawcze, finansując tego typu przedsięwzięcia, używając wizerunku dzieci, prowadząc działania reklamowe, marketingowe i sponsoringowe, organizując masowe wydarzenia i – co szalenie istotne– uczestnicząc w debacie publicznej, co ma kluczowy wpływ na tworzenie kultury popularnej, świata codziennych doświadczeń dzieci i dorosłych. Wskazane tu jedynie przykładowe obszary tworzą przestrzeń, która jest dobrem wspólnym. Tym, co wyróżnia niniejsze opracowanie, jest właśnie przyjęcie perspektywy dobra wspólnego i przeciwstawienie go wizji egoistycznego darwinizmu społecznego, w ramach którego relacje społeczne sprowadza się do gry o sumie zerowej, gdzie zwycięstwo jednej osoby oznacza porażkę innych. Przyjęta w niniejszej publikacji perspektywa jest niezbędna do uznania, że prawa człowieka zaczynają się od praw dziecka, te zaś są jego integralną częścią i wymagają codziennego potwierdzenia.